Η υποψηφιότητα του Γιώργου Αμυρά για τη Δημαρχία της Αθήνας ήταν
απόφαση που λήφθηκε με φόντο ένα καλοκαιρινό αθηναϊκό μπαλκόνι απο
μιά παρέα φίλων μπροστά σε μιά πλαστική πισίνα, όπου όλοι βουτούσαν με αυστηρή σειρά προτεραιότητας. Οι φίλοι είχαν αρχικά επιλέξει να απαντήσουν με αποχή στην έλλειψη ουσιαστικών προτάσεων στις κομματικές επιλογές.
Τις επόμενες μέρες μπροστά σ’ ένα τριγωνικό παρκάκι, που για καιρό ήταν
πλαισιωμένο απο πασαλάκια, που απαγόρευαν το παρκαρισμα αφενός,
αφετέρου δυσχεραίναν την πρόσβαση του κοινού, και που ξαφνικά του
αφαιρέθηκαν τα πασαλάκια, προκειμένου να μετατραπεί σε έναν ακόμα
χώρο ελεγχόμενης στάθμευσης, η απόφαση επικυρώθηκε.
Ετσι ξεκίνησε ένας αγώνας πάνω σε ποδήλατα, που κράτησε δύο μήνες
και τελείωσε με ένα εκπληκτικό 7,4%, το οποίο και ανακήρυξε τον Γιώργο Αμυρά ουσιαστικό νικητή των εκλογών.
Τον συναντήσαμε, η Χριστίνα κι εγώ, στο De facto ένα ηλιόλουστο
Σαββατιάτικο πρωινό. Ενας προσηνής, ευγενικός άνθρωπος, με έξυπνα
και καθαρά μάτια, γεμάτος ενέργεια και πάθος για την προσπάθεια που
ξεκίνησε.
Επειδή γνωρίζαμε ότι έζησε τα εφηβικά του χρόνια στην Θεσσαλονίκη, τον
ρωτάμε αν είναι Θεσσαλονικιός.
Μας απαντάει πως δεν είναι, αλλά ουσιαστικά αισθάνεται την πόλη μας σαν
συναισθηματική του πατρίδα, αφού εδώ έχει φυλαγμένες τις πρώτες του
εμπειρίες και αναμνήσεις. Και συχνά επιστρέφει για να τις ξεσκονίσει.
Τον ρωτήσαμε πώς ξεπέρασε τον κίνδυνο να θεωρηθεί γραφικός, μιας
και οποιαδήποτε προσπάθεια του παρελθόντος έπρεπε να νομιμοποιηθεί
απο κάποιο κόμμα για να έχει την αποδοχή των ΜΜΕ και στην συνέχεια των
πολιτών.
Μας λέει ότι, πράγματι, αρχικά αντιμετωπίστηκε με καχυποψία, αλλά, επειδή
το σχήμα υπαγορεύτηκε απο ουσιαστική κοινωνική ανάγκη, προστατεύτηκε
και διαδόθηκε απο τους ίδιους τους πολίτες. Μας αποκάλυψε το μυστικό
των ΠΡΟΚΑΤ (βλ. ΠΡΟεκλογικής ΚΑΤασκοπίας) τηλεφωνημάτων που δεχόταν προς αρωγή του αγώνα του από άγνωστους ανθρώπους και που του εξασφάλισε σε μεγάλο βαθμό τη δυνατότητα συμμετοχής στις εκλογές, την ίδια
στιγμή που η γραφειοκρατεία ήταν έτοιμη να του την στραγγαλίσει.
Λέμε ότι στην συνείδηση του πολίτη, για να δημιουργηθεί μια τέτοια ομάδα,
χρειάζονται πόροι, χρειάζονται σπόνσορες, χρήματα, διαφημιστικό υλικό.
Γελάει χαριτωμένα και μας πληροφορεί ότι όλη η εκστρατεία του έγινε μέσα
απο site Κοινωνικής Δικτυωσης, όπως το Facebook, που αναδείχτηκε και
χρησιμοποιήθηκε ως εργαλείο για τη διαφάνεια και για την ενημέρωση
των πολιτών. Και τα ελάχιστα έξοδα καλύφτηκαν με συμμετοχή των φίλων
και εθελοντών. Τη μεγαλύτερη προσφορά την έκαναν οι ίδιοι οι άνθρωποι -ή
ανθρώπινοι πόροι σύμφωνα με το καινούργιο, απάνθρωπο λεξιλόγιο.
Και ποιά θα ήταν η πρώτη του απόφαση αν είχε εκλεγεί Δήμαρχος?
Μας απαντάει, χωρίς καθόλου σκέψη, ότι για κάθε πέντε θέσεις παρκαρίσματος στους δρόμους, θα απέδιδε μιά δωρεάν στους ανθρώπους με ειδικές ανάγκες.
Συγχρόνως θα άνοιγε το Δημαρχείο στον κόσμο. Θα χρησιμοποιούσε κάθε
δυνατότητα του Δήμου, ώστε να έρθει σε έπαφή με τους πολίτες. Κάθε μέρα,
λοιπόν, 6 με 8 το πρωί θα δέσμευε το πρόγραμμα του 98.4, ώστε να απαντά
ζωντανά σύσσωμη η Δημαρχεία στις ερωτήσεις και τα προβλήματα των
Αθηναίων.
Παράλληλα, τονίζει ότι θα συγκρουόταν άμεσα και χωρίς καθυστέρηση με
τη «Μαφία των Πεζοδρομίων».
Και ποιά θα είναι η πρώτη πίεση που θα ασκήσει μετά την επιτυχία του;
Θα γίνω «βουβουζέλα» στο αυτί του Δημάρχου, υπόσχεται. Τουλάχιστον τα
δύο Π (Ποδηλατόδρομος, Πεζοδρόμια) απο τα 5 Π του προγράμματός μας
(Πεζοδρόμια, Ποδήλατα, Πράσινο, Πάρκιν, Πολιτισμός) θα πρέπει να υλοποιηθούν. Αλλιώς, θα έχουμε πολύ περισσότερες πιθανότητες για τη Δημαρχεία την επόμενη φορά.
Ομως, στην Ελλάδα μετά από μιά μεγάλη επιτυχία πολλοί προσπαθούν, είτε
να την προσεταιριστούν και να κερδίσουν από αυτήν, είτε να την διαβάλουν.
Πώς διασφαλίζουν την ομάδα τους απο ανθρώπους με ύποπτες προθέσεις;
Πράγματι αυτό είναι πρόβλημα, μας απαντάει. Αλλά η μεγαλύτερη δύναμή
μας είναι η διαφάνεια. Ο,τιδήποτε συμβαίνει, ανακοινώνεται σε όλους μέσω
διαδικτύου χωρίς καμιά καθυστέρηση. “Ολα στο φώς” είναι το βασικό μας
σύνθημα και μέχρι τώρα λειτουργεί ικανοποιητικά. Κι όπως είπα παραπάνω,
παρ’ όλες τις προθέσεις «κύκλων», ο κόσμος μάς προστατεύει.
Μετά την μεγάλη επιτυχία, η κίνηση θα διεκδικήσει ρόλο και στην κεντρική
πολιτική σκηνή; Οχι, μας απαντάει κατηγορηματικά. Η Αυτοδιοίκηση μας
αφορά, γιατί αφορά την πόλη μας, την καθημερινότητα όλων μας.
Καθώς τελειώνουμε την κουβέντα μας, μένω με την αίσθηση «της αιώνιας λιακάδας ενός καθαρού μυαλού» ..και ενός καθαρού βλέμματος, που
υπόσχεται να καθαρίσει την Αθήνα, τα πεζοδρόμια, την ζωή και την ψυχή
των Αθηναίων με θάρρος, αποφασιστικότητα, δύναμη, αλλά και αγάπη και
φροντίδα για τον συνάνθρωπο.
Και φυσικά να κάνει την ζωή “ποδήλατο” σε όσους είναι υπεύθυνοι για την
υποβάθμισή της.
Οι φωτογραφίες είναι του Χρήστου Πασχούδη, που έτυχε να βρίσκεται στον «τόπο του εγκλήματος» την κατάλληλη στιγμή. Τον ευχαριστούμε θερμα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου